"Dank voor de organisatie van de Staring reünie. Het was als vanouds; warm en gezellig en heel leuk om elkaar in deze setting te ontmoeten. Iemand van het bestuur vroeg mijn verhaal bij jullie in de cloud te zetten. Ik stuur het je dus hierbij. Hartelijke groet en nogmaals dank,
Mies Husslage"
"Lieve mensen,
We zijn zojuist in de 'Hoofdige Boer' geweest. Die naam verwijst naar een gedicht van de 19e eeuwer Staring, waarin verteld wordt dat het kerkvolk dat aan de andere kant van de Berkel woonde, de rivier op zondag via een voorde moest doorwaden om naar de kerk te gaan. Als de rivier weinig water had was dat allemaal prima, maar als het had geregend, zat men bemodderd in de kerk. Op een goed moment was de dominee het zat en stelde voor een brug te bouwen. Dat geschiedde met bijna algemene instemming, maar er zijn altijd mensen die TEGEN alles zijn: dat was een Scholten boer, met de toepasselijke (bij)naam Stuggink. Hij weigerde over de nieuwe brug te gaan en terwijl het kerkvolk voortaan droog de preek aanhoorde, zat hij nog steeds bemodderd in de kerk. Het is dus een gedicht over traditie en vernieuwing. Welnu, met deze gedachte èn de gedachte aan de ondernemende dominee en aan Lucas 2, ben ik tot de volgende overweging gekomen.
“En het geschiedde in die dagen dat er een bericht uitging vanwege het Holtens Nieuwsblad dat een ieder zich kon laten inschrijven bij een nieuw op te richten Genootschap, ten behoeve van de verspreiding van Kunst en Cultuur in het dorp van Holten. Dat Genootschap werd juridisch een Stichting genoemd..
Deze inschrijving vond voor het eerst plaats in 1989, toen Yvonne Lubberhuizen, Tineke Sijtsema en Dagny van Rappard het bewind over dit Genootschap gingen voeren.
En vele Holtenaren gingen op weg naar de Boschkamp om zich te laten inschrijven, ieder vanuit zijn eigen hoop en verwachting.
En het geschiedde toen zij daar waren, dat zij Yvonne en Tineke aantroffen, die met potlood, schrift en papier de inschrijving financieel en secretarieel voltooiden en dat Dagny hen met warme hand verwelkomde en inaugureerde.
En het geschiedde dat zij zich vervolgens op een stoel zetten in een zaal, omdat er voor hen ruim plaats was in die Boschkamp.
En zie, er was die avond ook een dame, Elvira van Eyl, die zich ophield op het podium. En het geschiedde dat zij, tot de verbeelding sprekend met haar grote oorbellen, sprak over een expositie van een schilder, genaamd Malewich, die vierkanten schilderde en kruizen in wit en in zwart. En de bevlogenheid van haar Twentse tongval en haar woorden omstraalden allen die aanwezig waren..
En het geschiedde dat toen Elvira van hen was heengegaan, de aanwezigen tot elkander spraken; “laten wij dan naar Amsterdam gaan om te zien hetgeen door Malewich is geschilderd en ons door Elvira is toegelicht”.
En zij gingen haastig op weg en zij vonden Malewich in het Stedelijk, zoals hen was voorspeld..
En toen ze het gezien hadden, maakten ze bekend wat door hen ervaren was en wat tot hen gesproken was over Kunst en Cultuur. En allen die er in Holten van hoorden verbaasden zich en velen besloten tot het genootschap toe te treden.
En het was vele malen avond geweest en weer ochtend; er kwam een nieuwe dag…
En die dag geschiedde het dat Dagny, Tineke en Yvonne muziek en literatuur aan het genootschap toevoegden.
En zij gingen tot Iris Groot en Annette Steensma met de bede dat jubelklanken van harpen,fluiten en bazuinen voortaan het Genootschap zouden verblijden.
En zij gingen ook tot Piet van den Ende en vroegen hem de schrift te onderrichten, welke taak hij , bijna 30 jaren, met vreugde zou vervullen.
En zo geschiedde het…”
Tot zo ver deze schriftlezing.
Nu volgt de preek…
Lieve mensen, we kunnen de afgelopen dertig jaar verdelen in 3 periodes: van 1989 tot 2010: 21 jaar Boschkamp, 9 jaar Kulturhus en zo’n 18 jaar Huisconcerten.
Er zijn voor iedereen hoogtepunten en dieptepunten geweest, en ieder zal daarin zijn eigen voorkeur hebben, maar voor Kunst en Cultuur, en voor Yvonne en haar kinderen in het bijzonder,was het
absolute dieptepunt het overlijden van Jan Willem Lubberhuizen in 2010
Jan Willem was 10 jaar lang voorzitter. Hij heeft in die tijd de overgang voor K&C van de Boschkamp naar het Kulturhus begeleid, daarbij ook helpen zorgen dat de Nagelhoutcollectie een plek vond, en wij als bestuur zaten:”veilig achterop, bij vader op de fiets”. We zijn hem veel dank verschuldigd.
Onze lustra waren absolute hoogte punten.
Het eerste lustrum, in de Kandelaar,: een optreden van schrijver/acteur Dolf de Vries,.
Het tweede lustrum was ook zo’n topper: weer in de Kandelaar- met het Twents Kamerorkest, waarin ook Mariëtte Thijs speelde en Albert Groot. Bij die gelegenheid hadden we ook een groot aantal van onze sprekers uitgenodigd.
Het derde lustrum vierden we in de aula van de Waerdenborch met een prachtig en ludiek optreden van Kees van Kooten.
Andere lustra en hoogtepunten waren 3x een excursie naar Parijs en 1x naar Berlijn. We zijn nog nu maar net terug uit Parijs en wat was het weer leuk!
Dertig jaar terug was de wereld nog niet zo geautomatiseerd als nu.
Er was geen eigen logo, geen fraaie eigen website , het programma typte en stencilde jezelf en als het even kon liet je je kinderen het programmaboekje rondbrengen op de fiets, dat scheelde weer postzegels!
In het bestuur zitten van K&C betekende voor een bestuurslid een hoge mate van zelfwerkzaamheid:
Boschkamp: 7 uur beginnen. Stoelen zetten, zodat ieder het kon zien
Koffiedames in de hoek, soms storend fluisterend.
Tegen 8 en kwamen de bezoekers en met wat geluk, werkte de apparatuur. Zo niet, dan was daar Jan Willem om het op te lossen.
Vele prachtige lezingen: sprekers van de Vrije Academie uit Amsterdam over kunst.
Hoogtepunten sprekers in de Boschkamp :
Marieke Pluis, Frederike Upmeijer, (gaat al 30 jaar mee en komt binnenkort over Hopper spreken) ook Wim Kwakernaak (vrouwen in de kunst), Annet van Wiechen over Alexander de Grote, Corma Pol over Niki de St Phalle, Tineke Loggers over de huizen die haar vader bouwde op de Holterberg.
Midas Dekkers: die beweerde dat het onzin was om het korhoen in stand te houden
Geert Mak:, die door Jan Willem Lubberhuizen was “bemachtigd”via zijn broer Bas. Hij sprak over “De eeuw van mijn vader”.
Fik Meijer: “ keizers sterven niet in bed”. Latijn leerlingen Waerdenborch op de grond
Maar ook Piet vd Ende die gezeten in een makkelijke stoel, onder een schemerlamp van huize Lubberhuizen een prachtige avond vulde met een interview met Annejet vd Zijl, die net het boek Anna – over Annie M.G Schmidt- had geschreven en met Piet sprak over haar werk en wat haar bewoog.
dieptepuntjes:
1.een meneer van de VA, die op het laatste moment was ingezet en sprak over MichaelAngelo. Slecht voorbereid, louter zwart-witfoto’s, en ondanks twee gehoorapparaten toch niet in staat de vragen heel helder door te krijgen .
Dagny heeft daarna een briefje geschreven dat we not amused waren.
2. Elvira van Eijl vergat een lezing. “ Oh, gutte, gutte, gut, helemaal vergeten”
3. Mark Mieras: (boek over Het Brein) , had de locatie verkeerd begrepen en stond in Rijssen in de bibliotheek,
De oorspronkelijke bedoeling van de lezingen was om die te koppelen aan museum bezoek. Zo was er een lezing over organisch bouwen en daarna excursie naar Gasuniegebouw in Groningen, zo gingen we naar Insel Hombroich, naar het Drents museum in Assen om het terracottaleger te zien, zo bezochten we de privécollectie Odillon Redon bij mevr. Crommelin enz enz. Toch bleek dat museum bezoek organisatorisch vaak lastig.
We hadden ook concerten.. Het eerste concert dat werd gehouden was een harp concert in de Boschkamp door Godelieve Schrama.
De volgende concerten waren echt huisconcerten.
Iemand stelde zijn huis-meestal in de Look- ter beschikking en K&C stormde binnen met een kar vol stoelen die bij de Diessenplas waren opgehaald, evenals kopjes en glazen. Stevige kledingrekken kwamen van de firma Schuppert. Later hebben we eigen spullen aangeschaft, toen de kas dat meer toeliet.
In de pauze werd koffie en thee geschonken uit kannen die het bestuur te voren thuis al had gevuld, na afloop was er water, rode en witte wijn en een knabbeltje, allemaal ook ingeslagen door het bestuur en de gastvrouw kreeg een bloemetje, vaak mooi gerangschikt uit iemands eigen tuin. Een hoog houtje-touwtje gehalte, maar wat was het leuk en wat waren de concerten mooi: de uit Engeland geëmigreerde vader en zoon David en Daniel Rowland viool en piano, Ferdinand Hugel, altviolist van het Concertgebouworkest die in Holten woonde en met een bevriende groep de sterren van de hemel speelde.
Het werd een hype: “je moest er heen en je moest er gezien worden”. Toch, was die hype op een gegeven moment over en werd het bezoek langzaam minder. Zo gaat dat met hypes. Jarenlang heeft Riemko Berends, onlangs overleden, in zijn schetsboek tekeningen gemaakt van de concertanten. Die bood hij naar afloop aan. Een heel charmant gebaar!
Theaterzaal van 2010-heden.:
alle luxe: de stoelen staan er, de koffie wordt verstrekt door Tastoe, de microfoon doet het (bijna altijd)en alle bezoekers en de spreker zijn tevoren ingelicht per mail of app.
Prachtige lezingen met:
Maarten van Rossem, die zijn visie op de wereld gaf.
Herman Pleij die de besprak of er wel of geen Nederlandse identiteit bestaat.
Familie Terlauw, Jan en Sanne , maar ook voorstelling van Haydn, Orion ensemble
Margriet Sitskoorn, komt ook dit seizoen weer
Sascha de Boer met haar foto’s. enz enz.
Muziekuitvoeringen zijn geïntegreerd in het programma, soms in de theaterzaal, soms in de NH kerk, zoals rond afgelopen Pasen met het Stabat Mater.
Last, but not least het jeugdpianoconcours.
Na de verbouwing van het Kulturhus was er geen budget voor een toetsinstrument. Dat betekende dat , wanneer er een optreden was in het Kulturhus waarbij een goed instrument vereist was, er iets gehuurd moest worden voor 700€ voor een weekend.
Toen er een mogelijkheid tot subsidie kwam van de gemeente Rijssen-Holten voor sociaal/culturele doeleinden hebben we daar op ingehaakt. Ans en Rik schreven een mooie brief waarin ze zeiden een jeugdpianoconcours te willen organiseren, maar helaas was er geen instrument. We vroegen 3000€ subsidie en die hebben we gekregen.. Op een zaterdagmiddag zijn Frederique, mijn man Wim en ik naar Winterswijk getrokken en daar hebben we een robuuste Yamaha gekocht, die stemhoudend was en tegen een stootje kon. De ontbrekende pecunia hebben tenslotte toch uit de pot van het Kulturhus kunnen aanschaffen, op voorspraak van Flip Buurmeijer..
De organisatie van het concours was een heel werk. De teeners hapten niet direct toe, maar als ze eenmaal aan de gang gingen, dan waren ze ook niet meer te stoppen. Wat een prachtig feest was zo’n avond en wat een kwaliteit van jonge mensen!Financieel betekende het een behoorlijke hap uit het budget, want toegang was gratis en de prijzen waren bezoek aan Concertgebouw, etc. Bovendien een prachtig wisselkunstwerk, gemaakt door Sophia de Vries.
We hebben tenslotte de piano overgedragen aan het Kulturhus, waar hij nog altijd wordt gebruikt.
Het concours heeft nu een andere vorm en inhoud gekregen.
En dat is prima: verandering en vernieuwing, inspelen op de behoefte van de maatschappij zijn een MUST!
Doe je dat niet, dan blijf je steken als een “hoofdige boer” en negatieve hoofdigheid wens ik K&C absoluut niet toe.
Ik wens K&C nog heel veel springlevende en flexibele jaren .
Moge dat ook gelden voor al haar bestuursleden.!"